Op koninginnedag zijn we, zoals jullie in het blog hebben kunnen lezen, zijn we op stap geweest naar de markt. Normaal gesproken vind Misty de markt iets geweldigs maar deze keer dus niet. Ze was telkens afgeleid, schrok van geluiden, mensen en andere dingen en ik kon haar daar niet in corrigeren. Pas toen we naar de muziek aan het luisteren waren ging Misty zich weer normaal gedragen.
Natuurlijk ben ik die dag voor mezelf helemaal nagegaan. Hoe voelde ik me, hoe gedroeg ik me en vooral wat deed ik verkeerd, waarom kon ik het gedrag van Misty niet corrigeren. Ik weet dat Misty mijn gevoel kan uiten in haar gedrag. Bijvoorbeeld als ik bang of angstig op straat ben, of als ik schrik van iets. Misty kan zich dan uiten door ook te schrikken of zich angstig gedragen. Ik merk dat gedrag dan op aan Misty en dan kijk ik naar mezelf, ik merk op dat ik zelf dan angstig ben of ergens van schrik en dan herstel ik mezelf, pak ik mezelf bij elkaar en corrigeer ik Misty. Dat werkt altijd heel goed, we zijn niet voor niets een hecht team samen.
Terug denkend aan koninginnedag en onze samenwerking op de markt, de vragen, hoe voelde ik me, corrigeerde ik Misty niet op de juiste manier, kort gezegd wat was er aan de hand.. Ik heb geen flauw idee. Ik voelde me angstig en totaal niet op me gemak op de markt, Misty liet me dat merken door haar gedrag. Ik keek zoals altijd naar mezelf, pakte mezelf bij elkaar en corrigeerde Misty, eigenlijk zoals ik dat altijd doe en wat altijd een goed effect heeft. Ik stel Misty op haar gemak, maakt haar duidelijk wat er van haar word verwacht.
Om er achter te komen waar nu de struikelblokken op eens liggen zijn we gister samen naar het dorp geweest. Misty is een echte meid, gek op winkelen. Het liefste loopt ze elke winkel in het dorp in en uit. Ze kan er maar geen genoeg van krijgen. Maar op eens is ook het winkelen niet meer leuk. Zoals altijd vertel ik Misty dat we gaan shoppen, en zoals atlijd reageerd ze daar vrolijk op maar toen we dichter bij het dorp kwamen merkte ik dat haar gedrag veranderde. Natuurlijk keek ik gelijk naar mezelf, hoe voel ik me, ben ik bang, angstig, weespiegeld Misty mij gevoelens in haar gedrag. Het antwoord was nee, ik voelde me niet anders dan anders, tja een klein beetje angstig maar dat ben ik altijd als ik op straat loopt en dat kleine beetje angst weerspiegeld Misty niet want daar is ze aan gewent, ze helpt me altijd juist daar mee. Laat me voelen en merken dat ik niet angstig hoeft te zijn.
Het leek me een goed plan om eerst maar eens wat op een terasje wat te gaan drinken, ons vaste plekje zodra het buiten mooi weer is. Expres bekend terein voor Misty dus. Misty's gedrag was angstig maar na een tijdje kwam ze tot rust en gedroeg ze zich weer zoals ik van haar gewent was. Daarna vond ik het tijd om even een winkel binnen te gaan. Gelijk veranderde het gedrag van Misty, ze was bang, dook in elkaar zodra ze een onverwachts geluidje hoorde of wanneer iemand lang ons heen liep. Bij de kassa moest ik haar meerdere keren vertellen dat ze rustig moest gaan zitten en uiteindelijk deed ze dat ook maar toen er een jonge man achter ons ging staan (hij wilde ook afrekenen) ging Misty compleet uit haar dak. Ze reageerde als of die man een gevaarlijk iets was, ze gromde en blafte tegen hem om hem op afstand te houden. Gelukkig reageerde die jonge man daar niet negatief op, moest zelfs lachen om dat kleine hondje die zo te keer tegen hem ging. Ik zette Misty op haar plaats terug, natuurlijk op een rustige zachte maar duidelijke manier. Uiteindelijk reageerde Misty daar ook op maar ze vertrouwde het toch niet. Toen we klaar waren bij de kassa liep Misty niet de winkel uit maar rende de winkel uit. Waarom is mijn kleine vriendin zo angstig, waarom reageerd ze op deze manier? Ik hield me netjes aan onze vaste gewoontens, zo krijgt Misty zodra we uit een winkel stappen een kleine honden beloning. Ze gaat altijd uit zichzelf zitten zodra we uit de winkel zijn en wacht op haar beloning. Deze keer niet, volgens mij was ze het liefste naar huis terug gerend. Maar goed juist die vaste gewoontens zijn belangrijk, dus ik zei Misty dat ze moest gaan zitten, vertelde haar dat ze een grote meid was en gaf haar de beloning. Ze deed wat ik haar vroeg, reageerde daar ook op maar verviel daarna weer in haar angstige gedrag. Zo zijn we nog een aantal winkels in geweest, rustig op ons gemak en telkens herhaalde ik onze gewoontens die we samen al jaren hebben in de hoop dat die vaste gewoontens herkende en zich weer als de oude Misty ging gedragen. Het werkte niet. Zelfs het constant praten tegen haar, wat voor beide geruststellend werkt en ook een vaste gewoonte van ons is, had geen uitwerking op haar gedrag.
Ik krijg het niet voor elkaar om de oorzaak van Misty's gedrag te verklaren. Vandaag gaan we samen weer even naar het dorp toe. Ik weet nu breed gezien waar de struikelblokken liggen, nu gaan we door herhaling en een stukje training proberen hier samen uit te komen.
Natuurlijk hebben we onze dag samen goed afgesloten, een dag goed afsluiten met onstpannende dingen is heel belangrijk. We zijn gezellig met zijn drietjes in de tuin gaan zitten, moe van alle inspanningen.
Vandaag hopen we dat het een stuk beter gaat en dat we weer snel een goed werkend team zijn. Het doet pijn om je grootste vriendin en maatje zo angstig te zien, maar we komen hier samen wel door heen. Straks vinden we het beide weer leuk om te shoppen of andere dingen samen te doen, hebben we het allebei weer naar ons zin. We hebben de tijd. Deze keer sleep ik je er doorheen.
Groetjes, DigiLady xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten