Tijdelijke opname OKB Enschede

Hoi lees-vrienden.

Het gaat niet zo goed met mijn vrouwtje, ze moet afkicken van bepaalde medicijnen en omdat dat heel moeilijk is met deze pillen moet ze eerst overstappen naar andere medicijnen die ze dan heel langzaam moet afbouwen. Thuis was ze daar al mee begonnen maar mijn vrouwtje reageerde niet goed op de nieuwe medicijnen en moest daarom tijdelijk opgenomen worden in Enschede op de OKB, dat is een psychiatrisch ziekenhuis en dan een open afdeling.

Mijn vrouwtje zag dat helemaal niet zitten maar gelukkig kon er geregeld worden dat ik als hulphond met haar mee opgenomen mocht worden. Alleen onder die voorwaarde heeft mijn vrouwtje ook ja gezegd tegen een tijdelijke opname om van die medicijnen af te kunnen komen en eventueel bijgesteld te worden op de medicatie die ze nog wel zal moeten blijven gebruiken. Een mooi vooruitzicht toch, straks naar huis gaan en nog maar 1 pilletje per dag moeten slikken.

Samen met mijn vrouwtje kregen we een één persoonskamer. En samen probeerde we onze draai daar te vinden, voor mijn vrouwtje was dat heel erg moeilijk, maar ik sleepte haar er wel doorheen. Zo moesten we onze warme maaltijd ergens op het terein in een restaurant eten, er waren een paar verplichte therapieën waar we samen heen gingen die ook in andere gebouwen op het terein waren. Je moest daar zelfstandig heen. Alleen kon mijn vrouwtje dat niet, maar samen met mij lukte haar dat wel. We gingen ook heel vaak als we niets te doen hadden samen naar buiten toe, soms  zat mijn vrouwtje op een bankje en liep ik los rond in haar buurt natuurlijk, of we wandelde over het terein heen. Ik hielp mijn vrouwtje binnen in het ziekenhuis gebouw met contakt leggen met de andere mensen maar ook met de verpleging, ik was er als mijn vrouwtje verdrietig was of angstig. Vol op werken dus maar mijn vrouwtje lette er wel op dat ik ook genoeg ontspanning had en rust.

's Avonds op bezoekuur dan kwam de baas en hij nam ook vaak mijn vriendin Kyra mee en dan gingen we buiten een lang stuk wandelen in een stukje bos, lekker ontspannen.

Ik maakte al heel snel vriendjes met iedereen daar, natuurlijk was ik meer bevriend met de ene persoon dan met de andere persoon. Voor overlast of wat dan ook zorgde ik niet, ik deed mijn werk en paste me geweldig aan de vreemde voor mij nieuwe situatie aan. Ik was een grote steun voor mijn vrouwtje.

Op maandag 13 Mei kwam aan dit alles opeens een eind. s Morgens werd mijn vrouwtje bij een meneer geroepen en we kregen te horen dat ik weg moest, het maakte niet uit dat ik een hulphond was, dat ze mijn vrouwtje hadden gezegd dat ik gewoon mede opgenomen zou worden. Hij zei gewoon, honden zijn onhygiënische beesten en dit is een ziekenhuis dus moet ze vandaag nog weg.
En wat mijn vrouwtje ook zei, het maakte niet uit, ik moest weg en mijn vrouwtje moest blijven.

's Avonds moest ik mijn verdrietige vrouwtje alleen in het ziekenhuis achter laten en ging ik met de baas mee naar huis.

Een Pootje van Misty xx